Metalowa makieta północnej części Masady.



Do roku 66 n.e. Masada była pod panowaniem Rzymian. Podczas Powstania Żydowskiego, Żydzi zdobyli ja podstępem. Nie stanowiła ona zagrożenia dla Rzymian więc nie spieszono się z jej zajęciem. Masada była ostatnim miejscem, w którym nie złożono broni.


Wojska Rzymskie pod dowództwem Flawiusza Silwe. Otoczył ona górę ośmioma ufortyfikowanymi obozami i połączył je murem.


Żeby zdobyć twierdze musiał pokonać 150 metrowe wzgórze. Zbudowano rampę od strony zachodniej, umożliwiającą skonstruowanie opancerzonej żelazem wieży zaopatrzonej na górze w szybkostrzelne balisty, a na dole w taran.



Powstańcy w nocy przed ostatecznym atakiem wojsk rzymskich wysłuchali przemówienia swojego dowódcy Eleazarowi. Stwierdził on, że klęska powstańców jest wyrokiem Boga i jest karą za występki względem swoich braci.



Postanowili oni, żeby nie Rzymianie a Bóg wymierzył karę ich rękami. Zdecydowali się na zbiorowe samobójstwo. Najpierw ojcowie zabili żony i dzieci, a potem , ciągnąc losy, wybrali spośród siebie dziesięciu którzy mieli być zabójcami wszystkich.



Tragedia rozegrała się w dzień Paschy 74 roku po Chrystusie.