Kraje
Partnerzy
Izrael
Święta Żydowskie
Chanuka
Święto żydowskie trwające osiem dni. Upamiętnia ono powstanie Machabeuszy pod wodzą Judy Machabeusza.
Najważniejszym rytuałem święta jest zapalanie świateł: jednego pierwszego dnia święta, dwóch - drugiego itd. aż do ósmego, kiedy to zapalane jest osiem świateł (lamp oliwnych, albo współcześnie - świec). Używany jest do tego charakterystyczny świecznik zwany chanukiją z dziewięcioma ramionami, z których jedno – szamasz (sługa) – spełnia rolę pomocniczą, gdyż od niego w kolejności od lewej do prawej zapala sie pozostałe świece. Świece te zapala głowa domu (mężczyzna lub kobieta), lecz przedtem wygłasza błogosławieństwa.
Oprócz chanukiji musi też palić się inne światło - nie należy bowiem wykorzystywać świecznika do czytania lub oświetlenia, a jedynie jako znak cudu.
Powstanie Machabeuszów miało miejsce w Judei w latach 167-160 p.n.e.
Po wojnach diadochów zwierzchnictwo nad Jerozolimą przejęli Seleucydzi. Gdy w roku 168 p.n.e. Antioch IV Epifanes rozpoczął hellenizację Judy i wprowadził do Świątyni Jerozolimskiej kult Zeusa Olimpijskiego, wybuchło powstanie, na czele którego stanął początkowo kapłan Matatiasz Hasmoneusz, a potem jego syn Juda zwany Machabeuszem:
Święto żydowskie trwające osiem dni. Upamiętnia ono powstanie Machabeuszy pod wodzą Judy Machabeusza.
Najważniejszym rytuałem święta jest zapalanie świateł: jednego pierwszego dnia święta, dwóch - drugiego itd. aż do ósmego, kiedy to zapalane jest osiem świateł (lamp oliwnych, albo współcześnie - świec). Używany jest do tego charakterystyczny świecznik zwany chanukiją z dziewięcioma ramionami, z których jedno – szamasz (sługa) – spełnia rolę pomocniczą, gdyż od niego w kolejności od lewej do prawej zapala sie pozostałe świece. Świece te zapala głowa domu (mężczyzna lub kobieta), lecz przedtem wygłasza błogosławieństwa.
Oprócz chanukiji musi też palić się inne światło - nie należy bowiem wykorzystywać świecznika do czytania lub oświetlenia, a jedynie jako znak cudu.
Powstanie Machabeuszów miało miejsce w Judei w latach 167-160 p.n.e.
Po wojnach diadochów zwierzchnictwo nad Jerozolimą przejęli Seleucydzi. Gdy w roku 168 p.n.e. Antioch IV Epifanes rozpoczął hellenizację Judy i wprowadził do Świątyni Jerozolimskiej kult Zeusa Olimpijskiego, wybuchło powstanie, na czele którego stanął początkowo kapłan Matatiasz Hasmoneusz, a potem jego syn Juda zwany Machabeuszem: