Kraje
Partnerzy
Czechy
Historia
Tereny nad Wełtawą przed wiekami zamieszkiwały ludy celtyckie. Były one stopniowo wypierane przez ludy germańskie, lecz ostatecznie w VI w. na terenach tych zapanowały plemiona słowiańskie. Walki o dominację doprowadziły do powstania w X w, państwa czeskiego, które objęła we władanie dynastia Przemyślidów. Zaowocowało to chrystianizacją kraju i stabilizacją stosunków sąsiedzkich. W XIV w., gdy na czeskim tronie zasiadali Luksemburgowie, powstała Korona Czeska, która składała się z Królestwa Czeskiego oraz ziem przyłączonych (Moraw, księstw śląskich, Górnych i Dolnych Łużyc). Niedługo potem kraj ogarnął poważny konflikt na tle religijnym i społecznym. Na czele ruchu walczącego o zreformowanie kościoła stanął Jan Hus. Został on uznany przez kościół za heretyka i w 1415 r. spalony na stosie. Znaczna część społeczeństwa okrzyknęła go męczennikiem i odwróciła się od kościoła. Walki między zwolennikami kościoła katolickiego a husytami pogrążyły kraj w wewnętrznym chaosie.
W XVI w. na czeskim tronie zasiadają Habsburgowie, których panowanie prowadzi do dalszego pogłębienia konfliktów społecznych i destabilizacji kraju. W XIX w., na skutek złagodzenia polityki władz austriackich, Czechy przeżywają okres rozwoju kulturalnego i przemysłowego. Po I wojnie światowej, w trakcie której Czesi współpracowali ze Słowakami, utworzono niepodległą Czechosłowację.
Jednak zaledwie po dwudziestu latach niepodległości, kraj został zajęty przez faszystowskie Niemcy (utworzono tu Protektorat Czech i Moraw).
Po zakończeniu II wojny światowej władzę objęli komuniści, a Czechosłowacja stała się republiką socjalistyczną znajdującą się w radzieckiej strefie wpływów. Sprzeciwy wobec ograniczenia swobód obywatelskich i zjednoczenie opozycji doprowadziły w 1989 r. do aksamitnej rewolucji. Na czele nowego demokratycznego państwa zostaje stanął Václav Havel. 1 stycznia 1993 dochodzi do podziału na dwa odrębne państwa Czechy i Słowację. 12 marca 1999 roku Czechy zostają członkiem NATO, a w 2004 r. zostają przyjęte do Unii Europejskiej.
W XVI w. na czeskim tronie zasiadają Habsburgowie, których panowanie prowadzi do dalszego pogłębienia konfliktów społecznych i destabilizacji kraju. W XIX w., na skutek złagodzenia polityki władz austriackich, Czechy przeżywają okres rozwoju kulturalnego i przemysłowego. Po I wojnie światowej, w trakcie której Czesi współpracowali ze Słowakami, utworzono niepodległą Czechosłowację.
Jednak zaledwie po dwudziestu latach niepodległości, kraj został zajęty przez faszystowskie Niemcy (utworzono tu Protektorat Czech i Moraw).
Po zakończeniu II wojny światowej władzę objęli komuniści, a Czechosłowacja stała się republiką socjalistyczną znajdującą się w radzieckiej strefie wpływów. Sprzeciwy wobec ograniczenia swobód obywatelskich i zjednoczenie opozycji doprowadziły w 1989 r. do aksamitnej rewolucji. Na czele nowego demokratycznego państwa zostaje stanął Václav Havel. 1 stycznia 1993 dochodzi do podziału na dwa odrębne państwa Czechy i Słowację. 12 marca 1999 roku Czechy zostają członkiem NATO, a w 2004 r. zostają przyjęte do Unii Europejskiej.