Kraje
Partnerzy
Luksemburg
Historia
W okresie dominacji imperium rzymskiego przed skolonizowaniem około 50 r. p.n.e. Luksemburg był zamieszkany przez Celtów. Na początku V w. tereny te stały się częścią państwa Franków, a w 963 roku jako hrabstwo Luksemburg wchodziły w skład cesarstwa niemieckiego. W tymże roku hrabia Ardenów, Siegfried zbudował zamek - Lucilinburg - na miejscu dzisiejszego miasta Luksemburg.
W XIV wieku król Henryk IV (1269-1313), książę Luksemburga, został cesarzem - Henrykiem VII. Jego następca, cesarz Karol IV, król Czech (1316-1378) w 1354 roku uczynił Luksemburg niezależnym księstwem.
Po wygaśnięciu w XV wieku cesarskiej dynastii Luksemburgów księstwo znajdowało się pod panowaniem Burgundii, Habsburgów (w składzie Niderlandów), potem na przemian Austrii i Francji.
Po upadku Napoleona I w 1815 roku pod berłem Wilhelma I Orańskiego kraj został przyłączony wraz z Belgią i Holandią do Królestwa Zjednoczonych Niderlandów.
Po rewolucji belgijskiej w 1830 roku Luksemburg został podzielony. Większą część, walońską, przyłączono do Belgii, a okrojone Wielkie Księstwo Luksemburga pozostało w rękach Wilhelma I. Ostatecznie w 1867 roku na konferencji londyńskiej uznano niepodległość Luksemburga i jego wieczystą neutralność.
Przystąpienie w 1842 roku do niemieckiej unii celnej istniejącej do 1918 r. zapoczątkowało rozwój gospodarczy kraju. W latach 1922-1940 pozostawał w unii gospodarczej z Belgią.
Podczas I i II wojny światowej, pomimo deklarowanej neutralności, był okupowany przez Niemcy.
Po wojnie brał czynny udział w tworzeniu integracyjnych organizacji, rezygnując z neutralności. Luksemburg jest członkiem - założycielem Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ,1945 r.), Paktu Północnoatlantyckiego (NATO, 1949 r.) oraz Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG, 1957 r.).
W 1960 roku połączył się wraz z Belgią i Holandią unią gospodarczą, tworząc BENELUX - wolny rynek pracy i obrotu towarami.
W 1992 roku parlament luksemburski ratyfikował układ z Maastricht o utworzeniu Unii Europejskiej. W Luksemburgu ma swoją stałą siedzibę Europejski Trybunał Sprawiedliwości.
Dziś Wielkie Księstwo Luksemburga pozostaje dziedziczną monarchią konstytucyjną, na której czele stoi Wielki Książę.
Władza ustawodawcza należy do Wielkiego Księcia i do 59-osobowej Izby Deputowanych, wybieranej na 5-letnią kadencję. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, odpowiedzialny przed Izbą Deputowanych.
W XIV wieku król Henryk IV (1269-1313), książę Luksemburga, został cesarzem - Henrykiem VII. Jego następca, cesarz Karol IV, król Czech (1316-1378) w 1354 roku uczynił Luksemburg niezależnym księstwem.
Po wygaśnięciu w XV wieku cesarskiej dynastii Luksemburgów księstwo znajdowało się pod panowaniem Burgundii, Habsburgów (w składzie Niderlandów), potem na przemian Austrii i Francji.
Po upadku Napoleona I w 1815 roku pod berłem Wilhelma I Orańskiego kraj został przyłączony wraz z Belgią i Holandią do Królestwa Zjednoczonych Niderlandów.
Po rewolucji belgijskiej w 1830 roku Luksemburg został podzielony. Większą część, walońską, przyłączono do Belgii, a okrojone Wielkie Księstwo Luksemburga pozostało w rękach Wilhelma I. Ostatecznie w 1867 roku na konferencji londyńskiej uznano niepodległość Luksemburga i jego wieczystą neutralność.
Przystąpienie w 1842 roku do niemieckiej unii celnej istniejącej do 1918 r. zapoczątkowało rozwój gospodarczy kraju. W latach 1922-1940 pozostawał w unii gospodarczej z Belgią.
Podczas I i II wojny światowej, pomimo deklarowanej neutralności, był okupowany przez Niemcy.
Po wojnie brał czynny udział w tworzeniu integracyjnych organizacji, rezygnując z neutralności. Luksemburg jest członkiem - założycielem Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ,1945 r.), Paktu Północnoatlantyckiego (NATO, 1949 r.) oraz Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG, 1957 r.).
W 1960 roku połączył się wraz z Belgią i Holandią unią gospodarczą, tworząc BENELUX - wolny rynek pracy i obrotu towarami.
W 1992 roku parlament luksemburski ratyfikował układ z Maastricht o utworzeniu Unii Europejskiej. W Luksemburgu ma swoją stałą siedzibę Europejski Trybunał Sprawiedliwości.
Dziś Wielkie Księstwo Luksemburga pozostaje dziedziczną monarchią konstytucyjną, na której czele stoi Wielki Książę.
Władza ustawodawcza należy do Wielkiego Księcia i do 59-osobowej Izby Deputowanych, wybieranej na 5-letnią kadencję. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, odpowiedzialny przed Izbą Deputowanych.